Architectuur heeft in het oeuvre van Els Vanden Meersch (°1970) altijd een grote rol gespeeld, zowel in haar installaties als in haar fotografisch werk. We zagen in het verleden haar foto's van 'Erecting towers', 'Air defense towers',... . Reken daarbij haar foto's van 'unheimliche' interieurs (Implants, Paranoid Obstructions,...), waarin ze telkens een spel speelt met naast elkaar geplaatste, steeds wijzigende beelden. Ze crëert ruimte, suggereert dieptewerking, zorgt meteen ook voor een ongemakkelijk gevoel.
(c) Els Vanden Meersch & Galerie Annie Gentils (Hosgeldiniz, 2009-2010, installatie)
Als een artistieke globetrotter heeft ze de afgelopen jaren op diverse plaatsen verbleven, van Montreal tot Istanbul.
In 2009 werd ze voor het eerst geconfronteerd met een vernietigd Koerdisch dorp in het zuidoosten van Turkije. Dat Koerden op grootschalige wijze uit hun dorpen verwijderd waren en dorpen massaal vernietigd werden, was bekend. Alleen bleek er weinig of geen beeldmateriaal van de overgebleven ruïnes te bestaan, laat staan een situering op de kaart.
(c) Els Vanden Meersch & Galerie Annie Gentils (Hosgeldiniz, 2009-2010, detail)
Met 'HOSGELDEINIZ /Xwesh hatin / Welcome' begon Els Vanden Meersch aan een project dat haar bijna twee jaar heeft beziggehouden, vanuit de vaststelling dat fotografisch materiaal beklijft, tastbaar en onuitwisbaar maakt.
Van de naar schatting 3500 vernietigde dorpen wist zij er 125, verspreid over 5 provincies, fotografisch te documenteren. Toch stelt zij zich niet op als een journaliste, maar als een beeldend kunstenaar, die het materiaal ook nog eens bewerkt, ordent vanuit een artistiek standpunt. Tegelijk heb ik hier wel het gevoel dat ze zich vanuit een menselijke verontwaardiging in dit onderwerp verdiepte.
(c) Els Vanden Meersch & Galerie Annie Gentils (Hosgeldiniz, 2009-2010, detail)
In de benedenzaal van de galerie is de grote tafelinstallatie met 325 foto's bijzonder indrukwekkend. Als een puzzel van rechthoekige vakjes volgen de foto's van het landschap, ruïnes, details, interieurs, af en toe sporen van onverwachte bewoning, een kudde geiten, teksten of tekeningen op muren,... elkaar op. Haar bekende zin voor wisselende beeldherhaling laat zich, minder uitgesproken dan anders, toch af en toe subtiel voelen. Het hele fresco van foto's laat zich meer lezen als een golvende opeenvolging van beelden.
Opvallend is uiteraard de (op één man na) afwezigheid van mensen in het hele verhaal.
Op de schouw vind je een blad met de vertaling van alle teksten die in de foto's opduiken, gaande van officiële opschiften en slogans, over heroïsche, neutrale of diepmenselijke mededelingen: "Als ik ooit terugkom", "Je weet niet wat liefde is"...
(c) Els Vanden Meersch & Galerie Annie Gentils (Hosgeldiniz, 2009-2010, detail)
Op de eerste verdieping vraagt de grote installatie 'Sinop' (2009-2010) de aandacht. Ze toont een analytisch beeld van een (intussen verlaten) politieke gevangenis in Sinop, een klein badstadje in Noord-Turkije. Ook hier worden de geïntegreerde teksten vertaald: "Als men in vriendschap perfectie zoekt, blijft men zonder" of "Leven zonder boeken is doof, stom en blind".
Deze installatie verdient mijns inziens ook een versie in gigantisch formaat. Wie zich geroepen voelt...
(c) Els Vanden Meersch & Galerie Annie Gentils (Sinop, 2009-20010, detail)
Tot slot wil ik nog wijzen op de kleine fotografische installatie 'Museums under construction' (2011), een combinatie van 6 foto's als (zo lijkt mij) een ode (of herinnering) aan het (verdreven) Koerdische leven. Opvallend is hier de menselijke aanwezigheid, als museale suggestie in de eerste foto en als echt familiaal leven in een paar andere. Een doordenker !
Uit de grote installatie beneden komt tot slot de volgende tekst:
"De grootste vijand van de mens is onwetendheid".
Nog tot 5 maart 2011
bij Galerie Annie Gentils
Peter Benoitstraat 40
2018 Antwerpen
woe - zat: 14 - 18 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten