L’interdiction de regarder, nogal mistroostig vertaald als Het verbod om te kijken is een kleine solotentoonstelling met nieuw werk van Benoît Félix (1969) in het Office d’Art Contemporain, in de Brusselse Dansaertwijk.
Bij het binnenkomen een rode ‘sens interdit’ aluminium plaat met doorkijk, die ons meteen doet glimlachen. Verboden te kijken? Daarnaast, opzettelijk of niet, een clin d’oeil: een stapel uitnodigingen (met uitgesneden gleuf) als een spaarpot op de grond. Typisch, die eenvoudige humor in het werk van Benoît Félix. De toon is meteen gezet.
(c) Benoît Félix / Foto: Anne Courtoy
Middenin de ruimte botsen we zacht tegen een ander werk van Benoît, Les cheveux blongs, een lange bos synthetisch haar die vanaf het plafond naar beneden valt als een gordijn. Zijn dit draden of haren? Daar tegenover staat een ladder, die op het eerste zicht geen échte ladder is (maar een foto van een ladder) en uiteindelijk toch een échte ladder blijkt te zijn. De ultieme trompe-l’oeil, zeg maar. Het werk van Benoît Félix balanceert voortdurend op deze grens tussen verschillende plastische dimensies: tekening, object en sculptuur. Hij noemt zijn werk zelf “sculpturen die eigenlijk geen sculpturen zijn maar tekeningen”. Hij zet de kijker dan ook graag op het verkeerde spoor: what we see is meestal niet what we get. Uitkijken dus.
Zo ook de installatie Fil fil fil (2011), een reeks van acht litho’s in monochroom blauw doorbroken door een (hoogspannings)lijn, een draad. De kunstenaar monteerde deze werken helemaal niet volgens de klassieke manier van presentatie (met de lijsten op dezelfde hoogte) maar in functie van de lijn. Hierdoor krijgen we een ietwat vreemde presentatie te zien die ons kijkgedrag alweer doet wankelen. De installatie doet terugdenken aan Une ligne dans le ciel, een ouder werk van Félix waarbij een lijn (van een vliegtuig in de lucht) letterlijk een foto in twee scheurt. Een beperkte oplage van telkens drie van deze Fil litho’s (uitgegeven door Bruno Robbe éditions) wordt naar aanleiding van de tentoonstelling genummerd en gesigneerd verkocht in de galerij.
Je suis, donc je trompe.
(c) Benoît Félix / Foto: Anne Courtoy
Kijken mag. Nog tot en met 10 december.
Expo L’interdiction de regarder/Het verbod om te kijken/Forbidden Gaze nog tot en met 10 december, donderdag, vrijdag en zaterdag 14 tot 18u in Office d’Art Contemporain, Lakensestraat 105, 1000 Brussel, www.officedartcontemporain.com
Tekst: Veerle De Saeger voor Waterschoenen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten